Directe democratie

Hieronder pleit ik voor directe democratie. Voor mij betekent dit niet, 'stemmen op issues of referenda', die de politiek belangrijk vindt, maar een mogelijkheid voor iedere burger aan te geven in wat voor samenleving hij/zij wil wonen.

maandag 22 februari 2010

Mijn brief van 31 december 2006 aan het Referendum Platform

© D.Mooij

Geacht Referendum Platform,
Hierbij verzoek ik u nogmaals meer aandacht te besteden op uw site aan mijn positieve en realistische idee. Mijn idee is fantastisch en ik wil graag met de nodige inhoudelijke kritiek worden beantwoord. Een grondrecht is het zoeken naar geluk. Waarom niet proberen wel iedereen zijn basisrechten te geven (rust, vrede, stilte, natuur, kunst, gezelligheid, vermaak etc. naast elkaar en rekening met elkaar houdende etc.). Mijn idee is bedoelt om echt te realiseren en ik ga hiermee verder, maar alleen lukt het niet natuurlijk. Ik wil er de komende periode meer tijd aan gaan besteden en contacten gaan leggen mensen. Heeft u suggesties?

Als toevoeging en aanvulling op mijn idee, het volgende:

Het probleem is dat de echte problemen veel te traag worden aangepakt. Op sommige punten is een sterke regering nodig naast een vrije markt. Een vrije markt zal er altijd zijn, omdat het onvermijdelijk is dat ook veel mensen die vrijheid willen en dat is volkomen logisch en natuurlijk. Maar de zaken mogen niet uit de hand lopen. De eerste en tweede wereldoorlog zijn het resultaat van het feit dat de elite zich kon misdragen en er geen rem was. Eerst de adel en daarna de fascisten van Hitler gefinancieerd door de banken en de bedrijven. Wilt u dat zo iets weer gebeurd, zoals bijvoorbeeld toen in de jaren zeventig in Zuid-Amerika? Neen dat wilt u niet! Weet u wel dat Saddam Hoessein door ons (het westen) is bewapend en wat denkt u dat de mensen in het land daarvan vinden? Zouden ze dat goed hebben gevonden? Ik heb wel vertrouwen in het gezonde verstand en het goede gevoel van de mensen.

Je kunt het bestuur niet overlaten aan banken en bedrijven, zoals nu, die denken alleen aan koersen en winsten, bijv. aan hogere koersen bij een oorlog voor de wapenindustrie, terwijl logischerwijs niemand voor oorlog is. Hier botst de vrijheid van onderneming met de rechten van de mens.

Milieuvervuiling, overbevolking, uitroeiïng van diersoorten, misdragingen van de banken en grote bedrijven, die oorlogen veroorzaken en financieren, dat zijn alle grote problemen en worden niet door de regeringen van de huidige parlementaire democratiën opgelost. Deze regeringen bestaan namelijk uit mensen die alleen maar een carrière willen en geen veranderingen van de status quo. Partijen (in Nederland) vertegenwoordigen niet het hele volk, het zijn elites, gelukkig hier in Nederland heel redelijk en niet extreem, maar dat betekent niet dat er niets te verbeteren is. Ik wil de hele volkswil zichtbaar maken met niet-suggestieve en duidelijke vragen.

Juist als je wilt dat de echte grote en kleine problemen worden aangepakt, lijkt mij het niet meer dan normaal dat je vraagt aan het hele volk wat de problemen zijn en wat ze nu eigenlijk willen. Als iedereen vrede wil, dan kan de regering moeilijk toch een oorlog beginnen. Want wat ik wil is een permanent op het internet aanwezige site, waar iedereen een vragenlijst van zo’n 100 vragen kan invullen (mogelijk tot 100% van de betreffende bevolking), waarbij ook de uitslag, tot dan toe, zichtbaar is en waarbij men ook ziet hoeveel procent van de bevolking de betreffende vraag reeds ingevuld heeft.

Het komt neer op zes punten of voorwaarden:

1. De bevolking vult op een site een multiple choice vragenlijst in waaruit blijkt wat iemand wilt of van de regering verwacht. De vragenlijst kan hij of zij invullen wanneer het hem uitkomt, maar ook kan hij opnieuw inloggen en een antwoord veranderen. De vragen zijn passend voor de positie van een persoon als inwoner en burger. (De precieze vragenlijst volgt in een later stadium, namelijk bij de daadwerkelijke realisatie. T.z.t. zou ik enkele beknopte voorbeelden geschreven kunnen geven. Het moet i.i.g. universeel zijn. Verwijzingen naar godsdiensten of bestaande stromingen worden niet gedaan, om het universeel te houden en nadenken te stimuleren)

Het ingewikkelde proces van besturen en het midden zoeken tussen al de gemeten meningen of hoe het beleid precies vorm gegeven gaat worden is een zaak van de bestuurders, die ze kunnen kiezen als ze stemmen op een persoon. Dat blijft.
Maar mensen die bijv. op Wilders stemmen, willen eigenlijk alleen een rem op immigratie, maar de economische agenda van Wilders kennen ze niet (= VVD). Ze stemmen aldus ook ongewild VVD. Van dat soort politieke trucs zou ik af willen. Het vertroebelt. Iemand kan via de lijst wel duidelijk maken dat hij bijvoorbeeld tegen immigratie (Wilders) is en voor kleinere inkomensverschillen (SP), bijvoorbeeld.

Ik wil zo dat de bevolking gestimuleerd wordt na te denken, omdat ze voor het overige alleen verleid en soms misleid wordt door bedrijven en wel op een manier, die vooral op hun gevoel speelt. Popmuziek, nieuwe techniek, kunst, snoep, drugs, een nieuwe vormgeving, iedereen is te manipuleren. Dat is de vrijheid die we hebben. Welke beslissing het volk ook neemt, het bedrijfsleven zal zich aanpassen. Daarom vormt het ook geen bedreiging voor ons economische systeem als zodanig, maar heel misschien wel voor bepaalde sectoren. Het is de bedoeling dat men de tijd neemt om na te denken. Als de overige media dit nieuwe fenomeen tenminste oppikken en het nationale belang er van inzien, zullen de mensen er steeds aan herinnerd worden en hun lijst invullen, als hun demokratische plicht. Een tweerichting verkeer van machthebbers, de media en alle individuen uit het volk wordt mogelijk.

Verder:

- Ook kan er gevraagd worden naar de prioriteit voor de reflectant van een bepaalde problematiek.
- Bij elke vraag moet een redactie een toelichting schrijven en verwijzingen geven. Maar ook kunnen er filmpjes te zien zijn van personen, die met verve een stellingname verdedigen. Demokratie met moderne media in optima forma zou ik zeggen.
- De vragenlijst moet zorgvuldig worden samengesteld, zodat ieder individu van welke plumage dan ook, zijn ei kwijt kan. Alle belangrijke partijen en ook non-gouvernementele organisaties kunnen erbij worden betrokken. Aan alle soorten wensen die er leven moet worden gedacht.
- Ik denk aan zo’n honderd vragen met soms subvragen, die wat moeilijker zouden kunnen zijn.
- Het mag lijken op wat het IPP doet met de ‘stemwijzer’.
- De antwoordenlijst is strikt privé en deze privacy moet worden gegarandeerd. Er kan wel worden gevraagd naar postcode i.v.m. met lokale problemen.
- Er vindt een reactie op elkaar plaats. Als een zogenaamde domme mening, zoals bijvoorbeeld de afschaffing van de belasting als antwoord gegeven wordt op de vraag naar de hoogte van belasting (zo’n vraag zou ik niet willen), dan zal door een reactie van anderen, zoiets nooit een meerderheid halen, bovendien wordt er door de regering naar een midden gezocht tussen alle meningen, zie punt 5.
- De uitslag is de wens van het volk, dat moet elke regering zich aan trekken en daar moet het ook nieuwgierig naar zijn.
- Gedurende het proces leren mensen en stellen hun mening bij.
- Het betrekt ze, dus de kloof, wordt smaller en is er dan eigenlijk niet meer.
- In tegenstelling tot wat Geert Mak en anderen wel eens beweren zijn de wereldoorlogen en revoluties nooit de wil van de massa geweest, ondanks suggestieve filmopnames in de archieven. Hitler bijv. heeft nooit meer dan 33% gehaald en heeft in 1933 een staatsgreep gepleegd. Lenin is ook nooit gekozen. Er is vaak helaas in onze wereld sprake van een opportunistische of slechte leiding, die ten eigen voordele sluw een makkelijk te manipuleren massa gebruikt, waardoor de verkeerde dingen gebeuren zoals oorlog, milieu vervuiling, herrie op de verkeerde plek enz.
- Pas als een vraag door zo’n 90% is ingevuld gaat het resultaat echt belangrijk worden. Er hoeft geen grondwetswijziging te komen. Er gaat dan sowieso iets van uit. Lubbers stelde zijn plan voor de kruisraketten bijv. ook bij o.i.v. een miljoen demonstranten.
- Hoe meer mensen de lijst invullen, hoe minder hij in de toekomst zomaar zal veranderen, zoals nu de peilingen van Nova wel bijv.
- Het volk kan zijn identiteit (terug) vinden. Iets wat tegenwoordig ook speelt.
- Dergelijke vragenlijsten kunnen voor elke bestuurslaag worden opgesteld. Dat is niet onbelangrijk. Het systeem moet zo fijnmazig zijn, dat men met elk individu rekening kan houden. Als men landelijk stemt voor meer welvaart en/of rijkswegen, maar regionaal voor meer natuur gaat men voorbij dat er ook geofferd worden op het gebied van de natuur voor meer welvaart, zoals we die nu kennen. Maar als dus heel veel mensen aangeven natuurbehoud en stilte en rust heel belangrijk te vinden (hoge prioriteit), moet er toch echt een oplossing komen. Het inventariseren van de meningen is daar slechts een onderdeel van. Niemand wil een kerncentrale in zijn tuin, maar wil wel electriciteit, zet de mensen dan maar voor het blok. Dergelijke inconsistenties in de mening van het volk moet worden bestudeerd (in de testfase of proefperiode van het project) en ik denk dat daar ook via vraagtechnieken een bruikbare oplossing voor gevonden kan worden. Het is geen reden om op voorhand negetief te zijn. Sterker het kan de oplossing in zich dragen. Zoals gezegd de huidige oplossingen zijn heel toevallig altijd in het belang van de banken en de grote bedrijven, het kan wellicht anders.

2. Alle partijen die de kiesdrempel halen moeten in de regering, lokaal, provinciaal, landelijk en europees en mogelijk ooit op wereld niveau. Desnoods worden bestuurders gewoon profesionals, mensen die ongeacht wat ze zelf vinden, heel goed in staat zijn om in loondienst een regeerakkoord uit te voeren. Maar bij extreme partijen of one issue partijen gaat dit niet zonder i.i.g. punt 1 erbij te betrekken, waaruit veel genuanceerder blijkt wat mensen willen. Overigens wilde Wilhelmina dit kort na WOII ook en zelfs Hans Wiegel was ooit voorstander van, wat hij ‘een nationaal kabinet’ noemde. Een regering moet, zo lijkt mij, het hele volk, dus ook elk individu vertegenwoordigen. Dit tempert en beperkt de extreme wensen van bijvoorbeeld een grote groep, die de staat wil afschaffen of de rechten van minderheden willen beperken, zoals u in uw boek betoogd.

3. De stemplicht terug. Na het invullen van zo’n lijst zouden de mensen kunnen denken, dat stemmen niet meer hoeft, maar zo is het ook niet.

4. Een persoon (meestal lijsttrekker), die zich kan vinden volgens de in punt 1 vastgelegde volkswil (nu dus echt vastgelegd, maar ook te beïnvloeden, te veranderen en weer opnieuw eenvoudig te meten) kan zich verkiesbaar stellen en als voorzitter (formateur) van de toekomstige regering, leiding geven aan het proces dat moet leiden tot een regering van alle politieke partijen, met een beleid wat een midden zoekt tussen alle geinventariseerde meningen. Iedere potentiële bestuurder kan er voor kiezen, zijn antwoordenlijst openbaar te maken. Bepaalde software kan de verkiesbare bestuurder zoeken, die een openbare antwoordenlijst heeft, die het meest lijkt op die van de kiezer (reflectant) zelf, wanneer hij een bestuurder zoekt om op te stemmen.

5. Het beleid moet een compromis zijn tussen alle standpunten. Dat is een verandering met de huidige situatie, waarin een krappe minderheid het land regeert. ‘Winner takes all’ is fout en ondemokratisch. Aangezien partijen worden bevolkt door elites is er eigenlijk nu geen demokratie. Dat is gesneden koek voor ieder kritsich denkend mens. Voor jullie ook neem ik aan. De regering die aldus onstaat zou krachtiger mogen optreden, omdat er echt sprake is van een redelijk en demokratisch proces.

Nuance of kantekening: 1. Sommige gedragingen van groepen kunnen naast elkaar bestaan (mensen die hun zonen besnijden en zij die dat niet doen), 2. soms moet er wel naar de meerderheid geluisterd worden, omdat er geen midden bestaat (principieel tegen abortus of tegen de doodstraf, wel of geen oorlog) en tenslotte 3. zoals gezegd vaak is er een compromis mogelijk (wat kan resulteren in meer of minder overheidsbemoeienis over een bepaalde sector of wat dan ook)

6. Net zoals nu zullen journalisten en omroepen proberen de mensen te beïnvloeden. Dat doen natuurlijk zowel de voorstanders als de tegenstanders van een bepaald concept. Alle op het gevoel inspelende uitingen, zoals productreclame zouden hierbij eigenlijk zo veel mogelijk moeten worden beperkt (Alle uitingen in de media zijn overigens politiek. Maar goed). Het intellect moet worden aangesproken, dit is in het nationaal belang net zoals gezondheidszorg, openbaar vervoer en een rem op de uitsoot van CO2 en fijn stof, ik noem maar wat. Het verschil met nu is, is dat de mensen het hele jaar door inhoudelijk kunnen aangeven wat zij willen en vinden. Dus het werk van journalisten en columnisten wordt extra belangrijk, want mensen kunnen direct hun mening bijstellen en invullen, i.p.v. stemmen op een andere partij bij de volgende verkiezingen, maanden of jaren later.

Van belang is ook dat de mensen meer kennis krijgen. De elite die bang is dat mensen de domme beslissingen nemen, kunnen voor meer educatie kiezen via alle media (is nu al aan de gang)

Ik zie hier wel een probleem als alle media commercieel worden en ik denk dan ook dat dat niet bij mijn systeem past. Inderdaad kunnen rijken zendtijd kopen en mensen zo sterk beïnvloeden, zoals nu ook al volop gebeurd. Dit is waarom het kopen van zendtijd eigenlijk niets te maken heeft met het recht op vrijheid van meningsuiting. Argumenten moeten wegen, niet indoctrinatie door herhaling op dominante media. Als het plan wordt gerealiseerd zou de tweede kamer met ideëen moeten komen om samen met de media sector afspraken hierover te maken om excessen te voorkomen, zoals nu al het geval is.

7. Mensen die geen PC hebben moeten ook worden benaderd.

Ik nodig u uit om inhoudelijk te reageren, ik zal alles beantwoorden.

Vriendelijke groet

© D.Mooij

P.S.

Ook bij het uitschrijven van een referendum wordt er partijpolitiek bedreven. Daat staan de mensen buiten. Je kan als individu de politiek in gaan, maar dan bereik je ook niks, of heel langzaam. Het volk kan wel handtekeningen op gaan halen voor een petitie of een burgerinitiatief, terwijl de software voorhanden is om te organiseren wat ik hier beschreven heb. De regering geeft alleen speeltjes. Er is sprake van een machtsblok die de macht naar zich toe heeft getrokken en misbruik maakt van de situatie. Dat moet worden aangepakt.

De regering ging 100 dagen het land in, mij hebben ze niet gevraagd of gesproken. Iedereen weet dat het een publiciteitsstunt was. Wat er ook uitkwam het zegt niets, of weinig. Het resultaat is ook nergens uitgereid behandeld. Men hoefde er ook niet naar te luisteren noch het vertalen in beleid. Een regering kan immers doen wat ze wil en dat doet ze ook. Ze is verantwoording schuldig aan de kamer, niet aan de kiezer. Na vier jaar weer nieuwe beloften.

Thuis rustig achter de eigen PC is men heel goed in staat rustig na te denken.

Wat bedoelde Arthur Doctors van Leeuwen toen hij begin december 2007, twee à drie weken geleden als slotzin bij Buitenhof zei, dat de moderne media meer bij het bestuur worden betrokken? Zou hij mijn stuk ook gelezen hebben? Denkt u dat ik de enige ben die dit wil?

Wat Mc Kinsey deed met het 21 minuten onderzoek is ook onvolledig en manipulerend omdat het van één club (adviesbureau van het bedrijfsleven) uitgaat en ook dat de vragenlijst niet blijvend op het net beschikbaar is. Circa 150.000 hebben gereageerd. Dat is een minimale fractie van de bevolking.

Bij de Een vandaag enquête wordt de vraag door een kleine redactie bepaalt. Flut.

Het enige wat ik wil is de mensen een nieuw middel aanreiken om het bestuur te beïnvloeden.

Verkiezingen zijn geen wedstrijd en er is nooit een winnaar. Er moet onderzocht en geïnventariseerd worden.

U mag mijn idee doorgeven aan derden, maar alleen in de hier getoonde vormgeving en met verwijzing naar mijn site in opbouw: http://home.xmsnet.nl/dmooij/Nationaal%20Referendum2.htm

Ik zou het zelfs graag willen dat u dit doet en het liefst naar mensen waarvan u denkt dat die inderdaad meer directe demokratie willen, op een manier, die niet leidt tot instabiliteit maar juist tot meer stabiliteit!

Als het volk veel rechtser en asocialer blijkt te zijn, dan ik denk, dan weet ik dat ik moet emigreren, dan is dat ook weer duidelijk, maar ook dat politieke vorming en het vak maatschappijleer op scholen en in de media het hele jaar door blijkbaar veel belangrijkere onderwerpen zijn dan men zou denken en meer aandacht verdienen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten